Niet eerder was de Nederlandse cabaretière Karin Bloemen 59 zo open over haar incestverleden als in haar net verschenen boek Mijn ware verhaal. Omwille van alle lotgenoten. Onderwerp van gesprek: het misbruik door haar stiefvader zoals ze dat beschrijft in Mijn ware verhaal , het boek over haar jeugd dat recent verscheen. Meer dan duizendmaal ging mijn hersenpan op zwart.
Het is kennelijk zoals het hoort. Mijn stiefvader was natuurlijk ook een lepe vent, hij zei: iederéén doet dit. Soms zag ik vaders lachen met hun kinderen in de speeltuin en dan dacht ik: goh, die doen het dus ook. Ik geloofde het bijna niet. Want tegelijkertijd zei hij: je moet wel je mond houden, want anders gaan jullie allemaal de gevangenis in.
Dus iets klopte er niet, dat voelde ik ook wel. Maar als kind draag je je lot. Die totale acceptatie van het lot. Dan komen er mensen naar me toe om me te bedanken en dan zie ik aan de pijn in hun ogen: o, je bedoelt zó dankjewel. Ik heb wel geleerd om me er een beetje voor af te sluiten, want ik krijg zo veel verhalen te horen. Sinds cabaretière Karin Bloemen 58 in de eerste van drie rechtszaken voerde tegen haar stiefvader, heeft ze vaker gesproken over het misbruik in haar jeugd: ze gebruikt het in haar voorstellingen, ze praat erover in interviews, Arthur Japin baseerde op haar levensverhaal een roman die wordt verfilmd.
Maar niet eerder was ze zo open over wat er precies is gebeurd als in Mijn ware verhaal, dat ze in de afgelopen maanden samen schreef met journalist Thomas van den Bergh. Het is net alsof je je moet verdedigen als slachtoffer van misbruik. Daarom wil ik de mechanismen laten zien: hoe het in zijn werk gaat, waardoor het komt dat je niks tegen iemand zegt. Zeker nu, na de MeToo-discussie. Rot op, denk ik dan. Ik was 8.
Je wordt vastgehouden door een man van 30 die zegt: dit gaan we even doen. Nee zeggen? Echt waar? Wat knap als je dat kúnt. Ik wil dat mensen oprecht snappen dat je niet tegen misbruikslachtoffers kunt zeggen: wat heb je zélf gedaan? Dat versterkt de schaamte die mensen toch al hebben. Het schuldgevoel: het zal wel aan mij hebben gelegen dat het is gebeurd. Ik heb me niet verzet, want ik wist, linksom of rechtsom, het gaat toch gebeuren.
Dan lijkt het net alsof je meewerkt. Dat wil je natuurlijk allemaal niet, maar je kiest eieren voor je geld. Dus ik heb op een gegeven moment een korte pony laten knippen en ik had een bril en ik was dikkig en ik trok lelijke kleren aan, je probeert alles om te zorgen dat je niet aantrekkelijk bent. Maar het helpt niet. Hij is zelf de eerste geweest die de publiciteit zocht, die naar de Privé grootste Nederlandse roddelblad, red.
Hij heeft bij de rechter proberen af te dwingen dat ik mijn mond zou houden. Maar de rechter heeft mij gelijk gegeven, die zei: als een slachtoffer van misbruik niet kan spreken, staat dat heling in de weg. Hij was toen al veroordeeld, hè. Dus als je even googelt, vind je toch ook zijn naam. Ben Kuijt is dood. In valt hij van een ladder tijdens kluswerkzaamheden aan een voorgevel op de Gedempte Gracht in Schagen.
Precies daar groeit Karin Bloemen op. Vader Jan Bloemen verlaat het gezin als ze 3 jaar is; zij en haar oudere zusjes Annelies en Yolanda blijven bij hun moeder en krijgen hem amper meer te zien. Als Karin in de auto een liedje neuriet, krijgt ze haar eerste klap van hem; haar moeder is thuis, met de nieuwe baby. Mij hoofd slaat tegen het zijraampje. Als ik zeg dat je moet ophouden met zingen, dan hou je op met zingen!
Dat begint op haar 7de. Ik denk dat hij al heel snel dacht: dit is een fijn nest om aan mijn projectjes te beginnen. Eerst met Annelies, die was 9 toen. Op haar 12de ging zij naar een kindertehuis, toen is hij met mij verdergegaan. En met Yolanda, maar dat wist ik toen nog niet. Ik weet nog wel dat ie voor de eerste keer zijn bed opensloeg en ik naar zijn lul moest kijken. Ik was te verbijsterd om te protesteren. Als kind voel je wel: dit is niet goed, maar wat kan ik doen?
Hij had haar helemaal onder de duim. Ze was al de risee van de familie omdat ze gescheiden was, ze kon zich niet de schande permitteren nóg een man te verliezen. Dat had hij heel goed door. En hij dacht in zijn hoofd echt dat hij stichtelijk werk verrichtte. Dat wij seks moesten leren van hem, dat we eraan toe waren om geneukt te worden. Dat is een gekte, hoor. Ja, híj vond het fijn, hij ging als de brandweer.
Het is van de gekke dat er mannen zijn die denken dat het goed is op die leeftijd. Hij zei ook altijd: smeer mijn sperma over je borsten, daar groeien ze van, dat is goed. En later zei hij: zie je, het werkt. Alsof het aan hém lag. Het was gewoon zijn geilheid, maar alles wat hij zei, was waar. Als er een groene appel op tafel lag en hij zei: die is rood, dan zeiden wij: ja hoor, die is rood.
Want als je ertegenin ging, kreeg je voor je kop. Dat gebeurde zo vaak. Vooral als je achter in de auto zat, ráng, daar kwam weer die hand met die zegelring. Het was bijna knap hoe hij je kon raken. Of ik ging niet snel genoeg met mijn benen uit elkaar zitten. Daar kickte hij op. Dan zat ie in zijn spiegeltje naar achteren te loeren, dat vond hij geil. Hij was helemaal vrij bij ons thuis, de deur ging dicht en dan was het: ráng, jij je bek houden, en ráng, jij naar bed en nu godverdomme eten op tafel, wie is hier de baas?!
Incest gaat niet alleen over seks, hè. Het gaat ook over macht. Daar hebben we die anderen voor. Dat was dan nog een voordeeltje, hè, zo zie je dat als kind. Later ging ik het uitspelen, toen kreeg ik door: als ik een nieuwe trui wil of naar een feestje, dan moet ik een beetje leuk doen, want het mocht alleen als je eerst op je rug ging liggen.
Dat wilde ik niet, ik wilde naar het feestje. Maar je moet overleven, en het misbruik gebeurde toch wel. Dat is Door dat mechanisme verlies je een deel van je ziel. Het heeft lang geduurd voordat ik mezelf dat kon vergeven. Dan zag ik hem denken: vuil kreng. Want het moest niet uitkomen, hè. Toen kreeg ik door: hé, hij is chantabel.
Heel link, want je speelt het spel dat hij speelt, en dat wil je niet, dus hoe moest dat nou, het ging allemaal scheeflopen in mijn hoofd. Er springt een kat op de tuintafel, uit zijn vacht zijn hier en daar wat happen. Karin Bloemen zet hem op de grond. Hij is nogal schurftig geknipt door mijn dochter, die zei: hij heeft klitten, dat is niet mooi. Maar wat vroeg je, schat?
Een psychopaat dus, ja, dat was ie. Een krant was bij ons thuis iets waar je de vis in kreeg, dus we wisten niks, maar toen ik op het vwo voorbereidend wetenschappelijk onderwijs, een vorm van voortgezet onderwijs, red. Psychologie, ha, dat was interessant. Nou, dan zag je hem uit zijn plaat gaan, bloedwoedend werd ie dan. Dan kregen we de pislach. Omdat je voelt: aha, ik heb óók macht. Een keer heb ik hem midden op straat in zijn gezicht gespuugd, toen zag ik pure angst in zijn ogen, angst dat ik zou gaan praten.
Woensdag 5st, September 1:36:46 Am
Beschrijving:
| Hhliveinthehous |
|---|
| 46 jaar vrouw, Meisje |
| Ameland, Netherlands |
| Hindi(Beginner), Portugees(Beginner) |
| Wijnmaker, Fotograaf |
| ID: 4434591363 |
| Vrienden: ar1990, g4pilut |
| Profiel | |
|---|---|
| Geslacht | Vrouw |
| Kinderen | 2 |
| Hoogte | 179 cm |
| Toestand | Actieve look |
| Onderwijs | Hoger onderwijs |
| Roken | Nee |
| Drink | Nee |
| Contacten | |
| Naam | Maureen |
| Bekeken: | 6943 |
| Telefoon: | +312452-327-75 |
| Stuur een bericht |
Gerelateerde berichten